Begin 1900 was er in veel gemeenteraden in regio Kennemerland discussie over het aanleggen van een waterleidingnet. In 1896 was de Amsterdamse Duinwater Maatschappij overgedragen aan de gemeente Amsterdam. Na Den Helder (Marinestad) was Haarlem in 1898 de derde stad in Noord-Holland die een eigen waterleiding verwierf. Het water voor de omgeving Haarlem kwam uit putten uit de duinen bij Overveen. Ook Alkmaar en Zaandam liepen vooraan in rij van steden met een eigen drinkwatervoorziening. In 1906 bleek dat van de 1121 gemeenten in Nederland er slechts 117 (tien procent) een eigen waterleiding had. Gemeente Velsen nam in 1910 het initiatief om met meerdere gemeenten een gemeenschappelijke waterleiding aan te leggen. Dit werd als serieuze optie door – onder andere gemeente Zandvoort – overwogen, maar werd niet doorgezet.
De uitvoering van de bouw (1914-1915) was in handen van de Hollandsche Maatschappij tot het maken van Werken in Gewapend Beton te Den Haag. Het betrof een opdracht van de gemeente Velsen, die haar gemeentelijk waterleidingbedrijf in februari 1917 opende. De drie complexonderdelen, bestaande uit een watertoren, een filtergebouw en een pompgebouw, werden gesitueerd in een klein park te midden van een woonwijk nabij de nieuwe kern van IJmuiden. De plek van het watercomplex – midden in een woonwijk – is indertijd gekozen, omdat zij centraal lag tussen het westelijk van de watertoren gelegen oude deel van IJmuiden en de oostelijke uitbreiding in de richting van Velsen. Oorspronkelijk werd het drinkwater in Velsen opgepompt uit de elf putten die voor dit doel op het naastgelegen terrein gegraven waren. PWN verkocht in najaar 2000 het waterleidingcomplex aan de gemeente Velsen. Woningbedrijf Velsen mocht van de gemeente een plan ontwikkelen, maar gaf de opdracht na enige tijd terug. In 2004 bleek het complex, dat onderhevig was aan brandstichting en vandalisme, een achterstallig onderhoud te hebben ter grootte van een miljoen euro. In 2006 verkocht de gemeente de gebouwen in het park. In februari 2009 ging men over tot de sloop van een deel van de gebouwen. Er kwam zo plaats voor het bouwen van elf woningen. De watertoren werd niet gesloopt. Een vastgoedbedrijf uit Zeeland werd eigenaar van dit industrieel monument en verbouwde de watertoren om tot een appartementencomplex. Het nabijgelegen filtergebouw is omgebouwd tot gezondheidscentrum.